Co muszę wiedzieć aby montować dyski, partycje itp.?
Aby montować różnego rodzaju urządzenia trzeba posiadać pewną wiedzę o nich - podstawową wiedzę. Wszystko to co powinieneś wiedzieć, postaram się niżej opisać.
mount - jest to program montujący dane urządzenia w podane miejsce. Więcej o nim przeczytasz w podręczniku:
/dev/hda1 - czyli oznaczenia dysków
Musisz wiedzieć, że w Linuksie nie oznacza się dysków, partycji, czy innych urządzeń tak jak w Windowsie. Tutaj nie ma dysku C, D, E, F itd. Tutaj jest hda1, hdb2, sda3 itd.
Pomyślisz pewnie:
dlaczego właśnie są takie oznaczenia? Są one dlatego, żeby ułatwić nam montowanie różnego rodzaju urządzeń, oraz mają nam ułatwić rozpoznawanie dysków, partycji itp.
Jak to ułatwić?! Przecież te oznaczenia są skomplikowane! Wcale nie są skomplikowane, trzeba tylko to chcieć zrozumieć.
Więc po kolei. Mamy dwa rodzaje dysków: ATA i SATA. Dyski ATA oznaczane są jako
hda, hdb, hdc itd. Dyski SATA natomiast oznaczane są jako
sda, sdb, sdc itd..
Zapewne zastanawia Cię, jaka jest różnica pomiędzy hd
a, a hd
b itd. Otóż, hda jest to pierwszy dysk ATA, natomiast hdb, jest to drugi dysk ATA, hdc to trzeci, hdd to czwarty, itd.
W przypadku dysków SATA jest podobnie. sda to pierwszy dysk SATA, sdb to drugi dysk SATA, sdc to trzeci, itd.
Jednak jest jeszcze jedna niespodzianka
Numery partycji. A więc: sda1 to pierwsza partycja na pierwszym dysku SATA, sda2 to drug partycja na tym samym dysku, sdb3 to trzecia partycja na drugim dysku SATA.
Podsumowując, takie coś możemy sobie tłumaczyć następująco:
- /dev/hda1 - pierwsza partycja na dysku ATA primary master,
- /dev/sdb4 - czwarta partycja na dysku SATA primary slave,
- /dev/hdc - dysk ATA secondary master,
- /dev/sdd1 - pierwsza partycja na dysku SATA secondary slave.
Należy jeszcze wspomnieć, że stacje CD/DVD są widziane jako dyski ATA, a różnego rodzaju karty pamięci, pendrive'y jako dyski SATA.
Należy jeszcze dodać, że w Linuksie występują partycje: główne i rozszerzone/logiczne. Partycji głównych można mieć najwyżej 4. Jeżeli jednak 4 partycje to dla ciebie za mało, to można stworzyć 3 partycje główne, jedną rozszerzoną, na której będą partycje logiczne. Cały problem jest w oznaczeniach, bowiem partycje główne w Linuksie są numerowane od 1 do 4, a partycje logiczne 5-8, niezależnie czy partycji podstawowych jest 4 czy nie. I tak np. może być hda1 (w Windowsie było to C), hda2 (w Windowsie było to D), a później już partycje logiczne hda5 (w Windowsie było to E) i hda6 (w Windowsie było to F).
/mnt i /media
W podanych wyżej katalogach montuje się wszystkie urządzenia. Oczywiście można je montować gdzie się chce, ale zaleca się to robić w powyższych katalogach. Na ogół różnego rodzaju dyski twarde i jego partycje montuje się w /mnt. Natomiast CD, DVD, stacja dyskietek, pendrive itd. w /media. Tak zostało to przyjęte i trzymajmy się tego.
W całym poradniku będę podawał przykłady montowania (dla dysków twardych) /mnt/dysk, a dla innych urządzeń /media/driver. Oczywiście to będą tylko przykłady - będziesz musiał to dostosować do własnych potrzeb/katalogów itp.
/etc/fstab
W pliku /etc/fstab podaje się wpisy, które służą do automatycznego montowania urządzeń. Plik ten musisz edytować jako root. Nie rób w nim żadnych pochopnych zmian, bo system może Ci się nie uruchomić (w przypadku kiedy usuniesz jakiś ważny wpis). Więcej o pliku /etc/fstab przeczytasz w następnym rozdziale.
fdisk -l
Za pomocą tego polecenia możemy sprawdzić aktualny rozkład dysków i partycji. Polecenie to musisz wpisać jako root. U mnie wynik jest taki:
Kod: Zaznacz cały
Disk /dev/sda: 160.0 GB, 160040803840 bytes
255 heads, 63 sectors/track, 19457 cylinders
Units = cylinders of 16065 * 512 = 8225280 bytes
Device Boot Start End Blocks Id System
/dev/sda1 1 16778 134769253+ 83 Linux
/dev/sda2 16779 19210 19535040 83 Linux
/dev/sda3 19211 19332 979965 83 Linux
/dev/sda4 19333 19457 1004062+ 82 Linux swap / Solaris